μωρία και τιμωρία…

Σάββατο, 13 Μαρτίου 2010

Όσοι, για τους πολιτικούς,
Αμφέβαλαν πως κλέβουν,
Ίσως να έχουνε πειστεί
Τώρα, που μας ληστεύουν.

Γιατ’ όλα τ’ άλλα σκάνδαλα
Μοιάζουνε με αστεία
Μπροστά στην τόσο άγρια
Την τωρινή ληστεία.

Όσα τα κλεφτοκόμματα
Από το κράτος κλέβουν
Με ληστονόμους ύστερα…
Απ’ το λαό τα παίρνουν

Των ρετιρέ τη λαμογιά
«Τσίμπάνε», για τα μάτια…
Και κάνουν τη φτωχολογιά
Συντρίμμια και κομμάτια.

Αυτοί, που προσδοκούσανε
Να πάρουνε αυξήσεις,
Εισπράττουν τώρα απανωτές
Κι άγριες εξαπατήσεις

Αυτοί, που βάση στων ψευτών
Τις διαβεβαιώσεις
Δώσαν, εισπράττουν των μισθών
Οδυνηρές εκπτώσεις.

Αυτοί που σοσιαλισμό
Προσμένανε να ιδούνε,
Τον πιο στυγνό το φασισμό
Τώρα θα υποστούνε.

Τα περί διαβουλεύσεων
Είν’ άθλια παραμύθια,
Αφού φιμώνουν στο ιντερνέτ
Κάθε φωνή γι’ αλήθεια.

Και ύστερα απ’ την άγρια
Σε βάρος μας ληστεία
Θα ’χουν το θράσος να μιλούν
Και γι’ αξιοπιστία…

Τόση όμως και μεγαλύτερη
Μας πρέπει τιμωρία,
Αφού αμετανόητοι
Μένουμε στη μωρία…

Αναρτήθηκε από press.gr@hotmail.com στις 12:00:00 π.μ.

κάποιοι κανονομονάνοι…

<div style=»font-size:130%;»>

Kάποιοι κανονομονάνοι…

Τα συντάγματα ποιος φκιάνει;
Κάποιοι κανονομονάνοι…
Και τα άρθρα τους τι λένε;
Ο, τι οι αφεντάδες θένε…

Παριστάνουν τους αρχόντους
Ως καθ’ όλα σεβαστούς
Και τους δίνουν ασυλίες
Κι αστρονoμικούς μισθούς!

Και με του λαού το φόρο
Δίνουν σκανδαλώδη bonus
Στα παιδιά του libro d’oro!

Πονηρές νομοθεσίες
Κι άδικες μισθοδοσίες
Κι άλλα τέτοια ληστρικά,
Όταν να τα παίρνουν θένε
Τα μεγάλ’ αφεντικά,
Νόμιμα όλα τα λένε
Κι άκρως συνταγματικά!…

Αλλά, όταν να… επιστρέψουν
Από τα κλεμμένα κάτι,
Θα τους πουν, κάποιαν απάτη
Νομική θα επιστρατέψουν
σαλτιμπάγκοι νομικοί
Και φαρδιά πλατιά θα πούνε,
Χωρίς διόλου να ντραπούνε,
Πως παράνομη τη βρίσκουν
Την επιστροφή κλεμμένων
Κι αντισυνταγματική…

Κι έτσι πού το δίκιο να ’βρει
Η μαύρη φτωχολογιά;
Όταν νόμιμη σε όλα
Είναι πάντα η λαμογιά!…
Κι όταν με τις ασυλίες
Και με τις παραγραφές
Πάντα «λάδι» τηνε βγάζουν
Οι αναρχικές αρχές….
από τον

Παπα-Ηλία

</div>

άγιος οίστρος…

<div style=»font-size:130%;»>

(Στον Μακαριστό π. Αυγουστίνο Καντιώτη)

Για να μπορέσεις άξια

Κάποιον να εγκωμιάσεις,

Σε ύψη, που εκείνος έφτασε

Πρέπει και συ να φτάσεις.

Τόση όμως φλόγα, πού να βρεις

Και τόσο άγιο πάθος!

Στα τρίσβαθα ποιου ουρανού

Και ποιας ψυχής το βάθος!

Ποια γλώσσα ν’ αναμετρηθεί

Ποια γλαφυρή γραφίδα

Μ’ όσα εκείνος πάλεψε

Για πίστη και πατρίδα;

Χρυσόστομος, Πατροκοσμάς

Και πύρινος Ηλίας!

Απ’ το λήθαργο  θανάσιμης

Μας ξύπναγ’ υπνηλίας…

Και σαν την αλογόμυγα

Του δηκτικού Σωκράτη

Σπιρούνιζε της Εκκλησιάς

Το ράθυμο το άτι.

Μπορεί η σπείρα των νωθρών,

Των δόλιων κι αφρόνων

Τον άγιο οίστρο, υπερβολή

Να λέει, των σωφρόνων…

Όμως ο χρόνος κι ο Θεός.

Που δίκαια δικάζουν

Τ’ αντίδωρα στους κάλπικους

Κι αληθινούς μοιράζουν…

Παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com

http://profitikatragudia.wordpress.com

e-mail: theokritos1@hotmail.gr

</div>

αν ξαναρχόταν…

<div style=»font-size:130%;»>

Είπ’ ο ασκητής στον Ιησού
Στην ερημιά εκεί πέρα,
Μες στα πολλά, που συζητούν
Πολληώρα, νύχτα-μέρα:

-Τι πήγες και γεννήθηκες
Στο βρώμικο το σταύλο»!

-Γιατί γωνιά πιο καθαρή
δεν μπόρεσα, για να ’βρω!

Είπ’ ο Χριστός και πρόστεσε
Με τρόπο σαν θυμώδη:

-Πού θα ’θελες να γεννηθώ
στ’ ανάκτορα του Ηρώδη!

Όπ’ «έδιναν και…

έπαιρναν»
Άθλιες πανουργίες…
Κι όπου δεν είχαν τελειωμό
Άγριες κακουργίες!

΄Η μήπως στ’ αρχιερατικά
Θα ’θελες τα παλάτια,
Που αγρυπνούσε ο θάνατος
Μ’ εκατοντάδες μάτια!

-Και, αν ξανά και σήμερα
στη Γη και πάλι ερχόσουν,
σε στάβλους ή σ’ ανάκτορα
θα ’θελες να γεννιόσουν;

Πλούσιες εχουμ’ εκκλησιές
Και άγιους δεσποτάδες
Και φαρισαίους, που κολυμπούν
Σε μπόλικους παράδες…

Αυτούς, που τώρα ανέφερες
Δεν τους αναγνωρίζω,
Αφού δεν κάνουν τίποτε,
Απ’ όσα εγώ ορίζω…

Αυτοί συστήσαν φάμπρικες
Και με μοσχοπουλούνε
Και στα σκοτάδια το λαό
Της άγνοιας κρατούνε…

Κι αν όλοι αυτοί οι «άγιοι»
Δίπλα τους θα με νιώσουν,
Προτού να πάρω αναπνοή,
Θα με ξανασταυρώσουν!!!…

Αναρτήθηκε από press.gr@hotmail.com στις 11:00:00 π.μ.

</div>

αμνηστεία

<div style=»font-size:130%;»>

Όπως όλοι οι εγωλάτρες
Το σεμνό ΕΓΩ στις πλάτες,
Φορτωμένη κι οργισμένη
Η σεμνή Πρωθυπουργάρα,
Μίλησε για κάποια λάθια
Ή και για να εκφοβίσει
Κάποιους-τάχα μου- αντάρτες…

Μα το όργιο των σκανδάλων
Κάποιων ΝουΔουλο-Βανδάλων
-Που με του λαού τα πάθια
Και το μαύρο του το χάλι,
Έγιναν εκείνοι Κροίσοι-
Μάλλον το ‘καμε γαργάρα…
Για να βρει πως φταίνε οι άλλοι
Και η…διεθνής η κρίση!…

Ευχηθείτε του εγκάρδια:
Και σε άλλα με υγεία!!!
Κι ασφαλώς χειροκροτείστε
Κι αύριο ξαναψηφίστε…
Γιατί με τον τσαμπουκά του
Πρόσφερε την αμνηστία
Στην πολιτική αλητεία…

παπα-Ηλίας Υφαντής

</div>

άειστε στο…

<div style=»font-size:130%;»>

Τετάρτη, 2 Ιούλιος 2008

Αειστε στο…

Τα ανήψια των μπαρμπάδων,
Και τα τέκνα των μπαμπάδων,
Οι σοκολατομπεμπέδες
Έχουν είπανε ευθύνη
Μάλιστα ιστoρική,
Για να κάμουν τη ζωή μας
Μαύρη κι εφιαλτική…

Κι ένας γέρος οργισμένος
Π’ άκουγε τα παραμύθια,
Π’ αρμαθιάζουν, για να πνίγουν
Κάθε δίκιο και αλήθεια,
Είπε αγναχτισμένος:

Της αλήθειας και του δίκιου
Αρνητές και αποστάτες
Κι αρχιτέκτονες στις πείνες
Του λαού και στις απάτες
Ποιος σας φόρτωσε ευθύνες
Και σας όρισε προστάτες…

Άειστε στο καλό λεβέντες
Και αφήστε τις κουβέντες.
Φτάνουν πια οι σαχλαμάρες
Και οι αρλουμποχαζομάρες

Αρκετά πια τόσα χρόνια
Κονομήσατε, για να’χουν
Τα παιδιά σας και τα εγγόνια,
Άειστε παίξτε παραπέρα
Και αφήστε την Ελλάδα,
Για να ιδεί μια άσπρη μέρα…

</div>

Αγιονορείτες

<div style=»font-size:130%;»>

Ποίημα αφιερωμένο στους Αγιονορείτες μοναχούς

Τετάρτη, 24 Σεπτέμβριος 2008

Ποίημα αφιερωμένο στους Αγιονορείτες μοναχούς

Ήρθε η Μέλλουσα η Κρίση

Κι η Δευτέρα Παρουσία

Και ζητούσε ο Άγιος Πέτρος

Περιουσιακά στοιχεία…

Κι είπε ο Γέροντας Παΐσιος,

Που, στα λόγια και στις πράξεις,

ήταν στη ζωή του ίσιος:

Προσευχή, φτώχεια, νηστεία!

-Και η φτώχεια σαν τι τάχα

θα μπορούσε να προσφέρει

Κι απ’ τον Κόσμο ανθρωπομάνι

Στο κελλάκι σου είχε φέρει;

-Κάτι ήξερε, Άγιε Πέτρο,

κι ο φτωχός μας ο Χριστός,

Που η φτώχεια του είχε γίνει

της αγάπης Πακτωλός..

Είπε ο Γέροντας Παΐσιος,

Που στα λόγια και στις πράξεις

ήταν στη ζωή του ίσιος…

Κι ο Πατροκοσμάς επίσης

Που ‘χε βγει στην κοινωνία

Μέσα στην τουρκοκρατία,

Σαν που βρήκε-όταν ρωτήθη-

Τόσους άφθονους παράδες

Κι έφκιασε τόσα σχολεία,

Που δεν μπόρεσαν να φκιάσουν

Τόσοι άλλοι τσιφλικάδες

Μοναχοί και δεσποτάδες!

Κάπως έτσι αποκρίθη:

Δεν κατείχα χούφτα χώμα

Κι ούτε κράταγα σακούλα.

Στο Χριστό τα ‘δωσα ούλα

Ως και τη ζωή μου ακόμα!

Όταν όμως ο λαός μας

Πως τον αγαπάς θα νιώσει,

-Κι όχι τ’ άσπρα και το χώμα-

Και για ο, τι σου προσφέρει

έχεις χέρια καθαρά,

Όχι μόνο τον παρά,

Μα και την καρδιά του ακόμα

Με απλοχεριά θα δώσει…

Μα, σαν βλέπουν καλογέρους

Δεσποτάδες και παπάδες

Να ‘ν’ μεγαλοτσιφλικάδες

Και με κόλπα εμπορικά

Από του Χριστού τη χάρη

Μ’ απληστία να πλουτίζουν

Και να ζουν προκλητικά,

Φεύγουν απ’ την Εκκλησία

Κι ούτε καν, για να κοιτάξουν,

Το κεφάλι δεν γυρίζουν…

Κάποια τέτοια λόγια είπε

Ο φτωχός Πατροκοσμάς,

Που μες στην τουρκοκρατία

Έφκιασε τόσα σχολεία,

Χωρίς να ‘χει χούφτα χώμα

Κι έδωσε για το λαό μας

Ως και τη ζωή του ακόμα…

</div>

Παπά-Λιά (που σε εκτιμούμε και σε σεβόμαστε απεριόριστα, γιατί είσαι αληθινός επαναστάτης), μας βγήκε η ψυχή, αλλά φωτογραφία σου βρήκαμε !!! Ξέρεις τι είναι οι Θεσσαλονικείς, άμα πεισμώσουν!
Το «άργυπνο μάτι του taxalia» βλέπεις…….

Αναρτήθηκε από taxalia! στις

Τετάρτη, Σεπτέμβριος 24, 2008

κλεφτοδούλι…

<div style=»font-size:130%;»>

Τρίτη, 8 Ιούλιος 2008

Kλεφτοδούλι…

Πρώτα η Κουμπαριάδα,
Με την Ομολογιάδα
Και τη Ζαχοπουλιάδα…
Και από κοντά φωνάζει
Η σεμνή Ζιμενσιάδα:
Πως ΠΑΣΟΚ και η Νου-Δούλα
Τη ΒΟΥΛΗάζουν την Ελλάδα!

Άγιε Πρωθυπουργέ μας,
Πάνσεμνε και ταπεινέ μας
Τι ’ναι τούτο δω το χάλι,
Που μας ξαναβρήκε πάλι

Ο λαός στο μεροδούλι
Και Πασοκοι και ΝουΔούλοι,
Όπως και η Ζίμενς λέει,
Κλεφτοδούλι- ληστοδούλι!…

Ποιοι μας πούλησαν στη Ζίμενς;
Και ποιος ξέρει σε ποιους άλλους!…
Λήσταρχους κι απατεώνες
Ντόπιους και ξένους, μεγάλους…

Τα «σεμνά και ταπεινά» σας
Και τα τόσα άλλα λόγια,
Πάνσεμνε και ταπεινέ μας
Άγιε Πρωθυπουργέ μας
Τα ρημάξαν τα λαμόγια!…

Το Πασοκο- Νου-Δου-λόι
Το ξεμπρόστιασε η Ζίμενς
Και το παίζει κομπολόι!…
Με το δάχτυλο το δείχνει!
Και, καθώς οι λύκοι ορλιάζουν,
Αυτοί…ψάχνουνε για ίχνη…

Μα κι εσείς Πρωθυπουργέ μας,
Πάνσεμνε και ταπεινέ μας,
Δεν τολμάτε, ως όλα δείχνουν,
Να της βάλετε και χέρι…
Γιατί σκέφτεστε: Σαν πόσα
Για το Νου-Δου-λέικο ξέρει!…

Κι αν αρχίσει να μιλάει
Ως του Κέρβερου την πόρτα
Μη τυχόν και θα σας πάει!…

Είναι δύσκολη η αλήθεια!…
Κι επειδή η Νου-Δου-Πασόκα
Δεν χωράει να περάσει
Από τη στενή την πόρτα,
Τσαμπουνάτε παραμύθι

Μια κ’ ο νυσταλέος όχλος,
Που βοσκάει το χορτάρι,
Θα πληρώσει τα σπασμένα
Και θα δώσει σ’ όλους χάρη!…

Δικομματισμό και πάλι
σκέφτονται πως θα ψηφίσει
Και θα σέρνεται ξωπίσω,
Μέχρι να σκυλοψοφήσει

Για τους ξεκοκαλιστάδες…
Τι χαρά! Τι ευτυχία!
Όσα δεν παραγραφούνε,
Θα παρκάρουνε στ’ αρχεία

Και εμείς να ευχηθούμε:
Και σε άλλα με υγεία!…

</div>

Αναρτήθηκε από papailias yfantis στις Τρίτη, Ιούλιος 08, 2008

0 σχόλια:

εντάξει…

<div style=»font-size:130%;»>

Εντάξει! λέει: Μας κλέψανε!
Μα τώρα φρονιμέψανε…
Και η άρχουσα αναρχία
Δεν θα έχει πια ασυλία!
Όπως είχε μέχρι τώρα,
Που διαγούμιζε τη χώρα…

Και επειδή, λέει, η χώρα
Είναι υπερχρεωμένη
Και στα διεθνή τα φόρα
Έχει πάρει κατηφόρα
Και επιστροφή κλεμμένων τώρα
Απ’ τους κλέφτες δεν προσμένει
Όλα εμείς τα ζωντανά τους
Είμαστε υποχρεωμένα
Να πληρώσουμε με τόκους
Των κλεφτών μας τα κλεμμένα…

</div>

Γκουαντανάμο…

<div style=»font-size:130%;»>

Ήρθε πια της οργής η ώρα!
Ας μη σιωπούμ’ όλοι μαζί…
Ποιος λέει πως το λόγο τώρα
Στο «Διεθνές» το μαγαζί
Δεν έχουνε οι δολοφόνοι
Κι οι ειδεχθείς Νεοναζί!…

Λίβανε, Ιράκ και Σομαλία
Αφγανιστάν, Γάζα, Σερβία,
Στη συμφορά δεν είστε μόνοι!
Τώρα της Γης οι δολοφόνοι
Γαζώνουνε και την Ελλάδα!
Και την πετούν κουρελιασμένη
Στου Γκουαντανάμο τον Καιάδα…

Ποιοι τις κερκόπορτες ανοίξαν;
Και στους Ναζί τους δρόμους δείξαν
Να μας χτυπήσουν απ’ τις πλάτες;
Η οικονομική μας χούντα!
Και οι πολιτικοί εφιάλτες!

Παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.blogspot.com

http://papailiasyfantis.wordpress.com

e-mail: papailiasyfantis@gmail.com

</div>